309 Views Report Error
ภาพยนตร์เรื่องนี้เรื่องจริง 10 ปี 1950 การรักษาผู้ป่วยจิตเภทการผ่าตัดสมองส่วนหน้ากระแสไฟฟ้าซึ่งการบำบัดอาการป่วยจริงๆที่เกิดขึ้นน้อยมากหรือแทบจะไม่มีอยู่เลยหนังเปิดเรื่องมาที่ชายวัยกลางคนสโตนนอกจากเป็นหมอแล้วเป็นครูสอนที่ยิมยูวีนักเขียนความจริงเกี่ยวกับวงการแพทย์ทำให้เขาไม่เป็นที่ชื่นชอบสำหรับกลุ่มหมอเท่าไหร่นักและอาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เขามีบอร์ดสโตนที่เราย้อนกลับไปในวันแรกที่เขาได้เดินทางไปยังโรงพยาบาลเพื่อวินิจฉัยและเขียนบทความที่เกี่ยวกับการรักษาผู้ป่วยที่มีอาการทางจิตในขณะที่เขากำลังจัดวางโต๊ะทำงานพยาบาลหนุ่มผิวดำเค้าเข้ามาขอความช่วยเหลือให้สโตนช่วยมาดูคนไข้รายหนึ่งที่กำลังประสบปัญหา เยซูที่จะชำระบาปแทนทุกคนเจ็บไปด้วยแต่ก็สามารถช่วยชีวิตคนไข้หน่อยหน่อยหมอที่ทำแผลให้มันเป็นเรื่องที่โง่เง่ามากที่คุณเข้าไปช่วยคนที่อยากจะต่อยสโตนโต้เถียงอร่อยต้องรีบนัดดินเนอร์กับหนูภรรยาแสนสวยของเค้านั่นเองวันรุ่งขึ้นขอบคุณที่ช่วยชีวิตเขาไว้พร้อมกับมอบแผ่นเสียงเชอร์ตอบแทนเธอบอกชื่อผู้ร้องหรือผู้แต่งตั้งอย่างถูกต้องมองเห็นบางอย่างในตัวของเขาในเวลาต่อมาคนไข้คนสูงอายุที่มีชื่อว่าไข่เช่นกันถามว่าคุณต้องการให้ผมช่วยอะไรเค้าไม่ยอมตอบฉันขอสโตนฉันเรียกนามของพระเยซูพระนอนวัดสโตนที่รู้ทัน กูออกมาร้องเพลงเกือน store เลยถามว่าคุณคิดว่าโลกนี้มีพระเยซูสองคนได้ไหมขายต่อหมายถึงผมใช่มั้ยของจริงเลิกงานเล่าเรื่องที่โรงพยาบาลภรรยาของเขาฟังก็ทำงานเกียรตินิยมเลยทีเดียวซึ่งเมื่อถึงวันรุ่งขึ้นวุ่นวายขึ้นที่โรงพยาบาลที่อยู่ในอาการคุ้มคลั่งถูกจับมัดกับเตียงจะพาไปช็อตไฟฟ้าเพื่อให้เขาสงบลงแบบนั้นทั้งคู่มีปากเสียงกันจนทำให้แผ่นเสียงของเค้าพังเป็นสาเหตุที่ Josef ต้องอยู่ในสภาพเช่นนี้ Stole หมอที่ดูแลเขาบอกว่าต้องทำตามกฎของกระทรวงจะส่งผลให้หมดสติปล่อยกล่องดูเพราะเหมือนว่าเค้านั้นจะมีความเมตตา โรงพยาบาลวิลเลียมก็ทำแบบนั้นไม่ได้เพราะสิทธิ์การตัดสินใจสูงสุดอยู่ที่คุณหมอนันเขื่อนที่เขาพอจะช่วยได้ก็คือเลื่อนการไต่สวนนกปล่อยหมายความว่ายังไม่มีความผิดจนกว่าจะถูกตัดสินเท่านั้นแต่เขาก็สามารถกลับไปทำงานที่โรงพยาบาลหน่อย Stole พาวิลเลี่ยนขับรถไปที่โรงพยาบาลเพื่อยืนยันความถูกต้องแต่ในระหว่างนั้นเองก็ได้ขอร้องให้ขึ้นไปที่หอระฆังด้วยกันแค่สองคนที่ยอมทำตามทุกอย่างต้องการชื่อเสียงเขารีบตอบตกลงทำไมเวลาที่คุณไม่พอใจผมทำให้ผมลืมชื่อของตัวเองก็ไม่เหลือใครที่จะปกป้องผมซักคน ถ้ามาถึงโรงพยาบาลแล้วก็ตามแต่มันก็ไม่สำคัญอีกต่อไป Josef เสียชีวิตลงแล้วบุรุษพยาบาลเบนนี่ถึงกับร้องไห้ออกมาเพราะความผูกพันของเขาเกิดขึ้นระหว่างการรักษาสายตาของสโตนชั่วโมงไปเที่ยวความเครียดแขนแท้จริงแล้วโจทก์นำเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลาเพียงแต่เขาพบกับสโตนที่อยากที่จะมีชีวิตอยู่ต่อแต่ในจดหมายลาขอบคุณที่ปกป้องตลอดแต่สมบัติชิ้นเดียวที่หมีนั่นแหละกลับสโตนถึงแม้ว่าชีวิตนี้ก็ดีใจที่ได้มีทุกคนอยู่ข้างข้างการไต่สวนมาถึงอ่านทั้งหมดที่มีผลแต่ความอยากเด่นอยากดังนั่นแหละที่ทำให้คนไข้ของเขาต้องมาเสียชีวิตแล้วก็ยังเป็นหมอจิตเภทที่ไม่มีความเข้าใจผู้ป่วยเลยสักนิด มันตายก็ไม่แม้แต่จะรู้เรื่องเลยด้วยซ้ำสิ่งที่โจทย์ทั้งหมดให้กระเป๋าเค้าขอรับปากทั้งหมดเอาไว้ชีวิตของตัวเองเหมือนกับที่พระเยซูคริสทำออกมาว่าสโตนคงต้องถูกไล่ออกปลดเกษียรในอีกหกเดือนข้างหน้าแต่เค้าไม่มีอะไรที่เลวร้ายเสมอไปคุณหมอไปที่นิวยอร์กเพื่อให้เขาทำงานวิจัยนี้ต่อไปแต่ฉันได้รับการสนับสนุนจากทีมงานที่นั่นอย่างเต็มที่แต่ที่สำคัญเค้าสามารถผ่อนคลายและวิวรณ์เดินทางไปด้วยหน่อยส่วนรุ่งขึ้นความสมัครใจกับทั้งสองคนซึ่งคำตอบที่ได้ก็คือจะไปด้วยเพราะอย่างน้อยนิวยอร์กก็อยู่ใกล้กว่าชินี 20 ปีต่อมาคุณหมอสโตนเคยตีพิมพ์งานวิจัยของเขาถึงแม้ผมจะรักสาทั้งสามคนให้หายเป็นปกติไม่ได้แต่พวกเขาสามารถรักษาสิ่งที่ติดอยู่ในใจและหนังก็จบลง
ประเภท / ดราม่า
ความยาว / 2 ชั่วโมง 7 นาที